Από την εποχή των αδερφών Banū Mūsā μέχρι τον Édouard-Léon Scott de Martinville και από τον Thomas Edison μέχρι τους Hiller & Ruiz και τον Julius O. Smith III , η εξέλιξη του κλάδου της Ηχοληψίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόοδο της τεχνολογίας. Μιλώντας για πιο ”σύγχρονες” καινοτομίες που προσέδωσαν μία νέα διάσταση στον χώρο του Ήχου, η κυκλοφορία των πρώτων VST Plugins αποτελεί ένα από τα πιο αξιόλογα παραδείγματα.
Το 1996, η Steinberg κυκλοφορεί το πρώτο VST specification. Παράλληλα, το ίδιο έτος κυκλοφορεί το Cubase 3.02, το πρώτο πρόγραμμα που περιελάμβανε VST format Plugins ( Reverb, Stereo Echo, Chorus Effect και Auto Panner). Λίγο καιρό αργότερα (1999), τo VST specification αναβαθμίζεται στην version 2.0 (όπου εμφανίζονται και τα πρώτα VSTi ‘s) και μέχρι το 2008 φτάνουμε στην 3.0 version.
Με άλλα λόγια, η δυνατότητα να έχουμε στον προσωπικό μας χώρο ένα ”ολοκληρωμένο” – συμπιεσμένο σε μορφή ψηφιακού αρχείου studio είναι φαινόμενο των τελευταίων 20 – 25 χρόνων.
Το γεγονός πως πλέον ο καθένας από εμάς, είτε διαθέτοντας ένα badget είτε μέσω της ”πειρατικής” οδού, μπορεί να δημιουργήσει αξιοπρεπείς παραγωγές μέσα από το δωμάτιό του και να τις μοιραστεί με τον υπόλοιπο κόσμο, όπως έχουμε ξαναπεί αρκετές φορές, μόνο θετικό πρόσημο μπορεί να έχει. Ωστόσο, μιλώντας κυρίως για τις νεότερες γενιές, δείχνει να έχει ξεσπάσει ένας ”πυρετός των Plugins”. Πολλοί νέοι και φιλόδοξοι παραγωγοί γεμίζουν τους σκληρούς τους δίσκους με Plugins που είδαν πως χρησιμοποιεί κάποιος ”ψαγμένος” δημιουργός YouTube – tutorial ή τους το είπε ο φίλος τους που ασχολείται 6 μήνες παραπάνω με την παραγωγή και ξέρει αυτός ή κατά την διάρκεια παρακολούθησης συνέντευξης του Carnage εντόπισαν πως αυτός ο ιδιαίτερος ήχος μπότα – μπάσο – κατσαρόλα οφείλεται σε κάποια συγκεκριμένα Plugins.
Και εδώ γεννάται ένα βασικό ερώτημα. Για ποιο λόγο τόσα πολλά Plugins ; Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να έχεις 100 διαφορετικά synths ; Υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος να έχεις τόσους πολλούς διαφορετικούς επεξεργαστές που κάνουν σχεδόν το ίδιο πράγμα ;
Χωρίς να είμαι master της ηχοληψίας και χωρίς να θέλω να το παίξω (πολύ) έξυπνος , θεωρώ πως αυτή η μανία να κατεβάζουμε Plugins με το κιλό δεν βελτιώνει σε κανένα επίπεδο την ποιότητα της παραγωγής. Είναι άλλο πράγμα να έχεις ”κάψει” τα αυτιά σου και να έχεις μία μεγάλη συλλογή από Plugins που τα έχεις δουλέψει και μπορείς να ξεχωρίσεις ποιο πρέπει να χρησιμοποιήσεις σε κάθε ξεχωριστή περίπτωση και άλλο το να έχεις γεμίσει τους αποθηκευτικούς σου χώρους και εν τέλει να κάνεις χρήση 3 – 4 συγκεκριμένων. Βρίσκω πως είναι πιο συνετό να έχεις 3 – 4 Plugins ανά κατηγορία (επεξεργαστές, synth, effects κτλ.), να μάθεις να δουλεύεις με αυτά και σε βάθος χρόνου εάν κρίνεις πως χρειάζεται να προσθέσεις στοιχεία στην επεξεργασία του ήχου σου ή να αντικαταστήσεις κάτι που δεν σου δίνει το αποτέλεσμα που επιδιώκεις να προσθέσεις περισσότερα.
Εν κατακλείδι, είναι κοινά αποδεκτό πως χωρίς outgear αναλογικό εξοπλισμό ο ήχος σου δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει σε κορυφαίο επίπεδο. Όπως και να το κάνουμε, ακόμα και στα επίπεδα που έχει φτάσει το physical modeling στις μέρες μας, η ”ζεστασιά” και η αίσθηση του αναλογικού μηχανήματος δεν συγκρίνεται. Επιπλέον, όσο κορυφαίο και αν είναι το Plugin που χρησιμοποιούμε, ο τελικός κριτής είναι πάντα τα αυτιά μας. Δεν έχει σημασία ποιος φτασμένος παραγωγός του εξωτερικού το χρησιμοποιεί. Αν δεν κάθεται καλά στα αυτιά μας δεν μας είναι χρήσιμο. Μία καλή digital παραγωγή δεν γίνεται με 3 κιλά Plugins πάνω σε κάθε κανάλι. Μία καλή digital παραγωγή γίνεται με υπομονή, εμπειρία και κυρίως με γνώμονα την προσωπική αισθητική του καθενός !
