To God is a DJ καλοσορίζει στην ομάδα σύνταξης, ένα νέο παιδί και συνεργάτη, τον Δημήτρη Κοκοβίδη που με το νεαρό της ηλικίας, αλλά και με την 5αετής επαγγελματική του θέση μέσα στο επάγγελμα, γράφει υπό το πρίσμα των προβληματισμών, απόψεων και θέσεων της νέας γενιάς που τώρα μπαίνει στο DJing!
Δημήτρη welcome!
Αφορμή για το παρακάτω άρθρο αποτέλεσε μία συζήτηση που είχα προ ολίγων μηνών με ένα συνάδελφό μου ο οποίος, όπως κι εγώ, εισήλθε στην αγορά εργασίας την τελευταία 5ετία.
Συζητώντας λοιπόν περί djing, ο διάλογος οδηγήθηκε κάπως στα ‘’ μέσα ‘’ που έχει στην διάθεση του ο dj του 2014 εν συγκρίσει με τις προηγούμενες δεκαετίες. Καθώς λοιπόν εξέφραζα τον θαυμασμό μου για τους τεχνίτες του βινυλίου (βλέπε Σειρά , Sparky T κ.α.) και για το πόσο δύσκολο ήταν εκείνη την εποχή να βγει ένα σετ αψεγάδιαστο, ο συνομιλητής μου πήρε τον λόγο και είπε κάποια πράγματα που με εξέπληξαν.
Εν συντομία, εξέφρασε την υποτίμησή του (προσθέτοντας και μερικές ‘’κακές’’ λεξούλες) εναντίον του πικ απ και του cd player, ενώ ταυτόχρονα εξύμνησε το controller και τις δυνατότητες που προσφέρει στο σετ. Κι εδώ είναι που τίθεται το ερώτημα : Η τεχνολογία και η ραγδαία εξέλιξή της (και) στον χώρο του djing μας βοηθάει στην εξέλιξη του σετ ή μας κάνει να υπερεκτιμάμε τις δυνάμεις μας σε βαθμό αλαζονείας;
Η προσωπική μου θέση πάνω στο θέμα βρίσκεται κάπου στην μέση. Σαφώς και η χρήση των υπολογιστών στο dj set (και όλων των περιφερειακών controller κ.τ.λ.) αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο στη διεκπεραίωσή του . Ο dj δεν χρειάζεται να κουβαλάει ένα κάρο βαλίτσες με cd ή βινύλια, η χρήση των διάφορων fx ή tools έχει γίνει πολύ πιο εύκολη και γενικά ένα set μπορεί να γίνει πολύ ενδιαφέρον χωρίς να απαιτούνται τρομερές τεχνικές ικανότητες.
Από την άλλη όμως, αυτές ακριβώς οι απαιτήσεις ήταν που έδιναν στον dj παλαιότερα ένα προσωπικό χαρακτήρα, μια ποιότητα. Ας αναλογιστούμε πόσο δύσκολο ήταν ένα dj set να κρατήσει τον κόσμο στο dancefloor χωρίς την ύπαρξη των delays και των άλλων εφέ, και με την προσθήκη acapellas να είναι πολύ πιο δύσκολη.
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το να ξεχνάμε (ή να αγνοούμε λόγω του νεαρού της ηλικίας μας) το από πού ξεκίνησε το επάγγελμα αυτό και από πόσα στάδια πέρασε μέχρι σήμερα είναι ολίγον απαράδεκτο. Προς Θεού, δεν εννοώ να γνωρίζουν όλοι απ έξω την ιστορία του djing αλλά έστω κάποιες βασικές γνώσεις θεωρώ πως είναι απαραίτητες. Στο κάτω κάτω αυτές οι γνώσεις είναι που δημιουργούν μέσα μας τον σεβασμό απέναντι στον κλάδο των dj και μας βοηθούν να προσαρμοζόμαστε στις συνθήκες του σήμερα και στα πλεονεκτήματά τους χωρίς να εξαλείφουμε τον προσωπικό παράγοντα και την δημιουργικότητα που απαιτείται στο booth , αναθέτοντάς τα όλα στη ρομποτική λογική .