Το παιδί μεγάλωσε, ωρίμασε, έβαλε σε τάξη τις μουσικές του γνώσεις, τα ταξίδια αναζήτησης σε διαφορετικούς ήχους, τα πραγματικά ταξίδια σε genre πρωτεύουσες του πλανήτη και είπε να φορτσάρει…
Πήρε ρίσκο, έκανε την συνεργασία της χρονιάς με έναν κοινώς αποδεκτό προχωρημένο καλλιτέχνη σε κουλτούρα, τον Γιώργο Μαζωνάκη, έλιωσε στο studio, έβγαλε πολλά καλά tracks – σε αντίστοιχα πολλά καλά labels του πλανήτη και ως καλοκαιρινός τύπος, μας άφησε το καλύτερο για το τώρα με το ξεκίνημα της καλοκαιρινής σεζόν, την συνεργασία του με track με το είδωλο του από τον χώρο της house, τον μέγιστο Erick Morillo!
Θα μπορούσε να είναι ένας δυναμικός frontliner στην θέση αρκετών με τα επιτεύματα των δυό τελευταίων ετών, αλλά βάζει μπροστά τη φιλία και όχι τον ανταγωνισμό. Αυτό τον τιμά, όπως και το διαχρονικό του χιούμορ που τον κάνει αγαπητό και αποδεκτό παντού!
Με αυτά και μ’αυτά δικαιωματικά παίρνει το σκήπτρο του DJ OF THE MONTH για τον μήνα Ιούνιο! Διαβάστε μια υπέροχη συνέντευξη του στον Νίκο Βουλαλά/Athinorama που μιλά ξεχωριστά για όλα!
DJ OF THE MONTH (JUNE 17): CHRIS CHILD
O Chris Child είναι μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες του ελληνικού clubbing, καθώς έχει περάσει από τα booths όλων των δημοφιλών clubs. Kυκλοφόρησε το track «Gone», στο οποίο συνεργάζεται με έναν θρύλο της house, τον Erick Morillo. Με αφορμή αυτήν τη σημαντική στιγμή στην καριέρα του (δεν είναι λίγο να ακούς το κομμάτι σου σε αποκλειστική μετάδοση στο Radio 1 του BBC! ) και τις guest εμφανίσεις στα Show Me Love που επέστρεψαν σε εβδομαδιαία βάση στο «Ακρωτήρι – W», τον ρωτάμε για τη χειμερινή συνεργασία του με τον Γιώργο Μαζωνάκη και την κατάσταση της ελληνικής dance σκηνής, αλλά και του βάζουμε το δίλημμα «maistream ή underground».
Πρέπει να ξεκινήσουμε από τη συνεργασία σου με τον Erick Morillo. Πώς έγινε αυτό και πώς αισθάνθηκες που άκουσες ένα track σου στο Radio 1 του BBC;
Η συγκεκριμένη συνεργασία αποτελεί σταθμό στη μέχρι τώρα πορεία μου και σηματοδοτεί μια νέα εποχή για μένα, τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά. Είναι κάτι το οποίο δουλεύαμε καιρό κάτω από άκρα μυστικότητα. Είναι η πρώτη φορά που ο θρύλος της dance μουσικής Erick Morillo συνεργάζεται με Έλληνα σε δικό του κομμάτι. Στο track συμμετέχουν επίσης ο Γερμανός Junolarc, από τον οποίο θα ακούσουμε πολλά στο μέλλον, και στα φωνητικά η Οra Solar. Αισθάνομαι ότι οι προσπάθειες και οι κόποι μου ανταμείβονται έπειτα από από 11 χρόνια ως DJ. Αυτό είναι το highlight της καριέρας μου! Από την άλλη είναι τεράστια χαρά και τιμή να ακούω το κομμάτι στο Radio 1 του BBC, γνωρίζοντας τι σημαίνει αυτό για έναν καλλιτέχνη. Όλα αυτά μου δίνουν την ώθηση να δουλέψω ακόμη πιο σκληρά.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι του Erick Morillo;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ένα, γιατί βρίσκεται πίσω από τα μεγαλύτερα hits της house μουσικής και διαμόρφωσε κατά πολύ τον νεοϋορκέζικο ήχο μέσα από τις κυκλοφορίες του στη Strictly Rhythm, τα tracks που έβγαλε με πολλά διαφορετικά ψευδώνυμα καθώς και τον πιο προοδευτικό ήχο, που τελειοπoίησε στα τέλη των ’90s με τη θρυλική πλέον Subliminal Records.
Αφού πιάσαμε τα best of, ποιο είναι το καλύτερο δικό σου gig και το καλύτερο party που έχεις ζήσει στο οποίο δεν έπαιζες εσύ;
Από τα καλύτερα parties που έχω να θυμάμαι είναι σίγουρα στον δικό μας ναό, το «Cavo Paradiso», όπου έχω την τιμή να παίζω από το 2013. Καλύτερο party στο οποίο δεν έπαιζα εγώ ήταν ένα με τον Erick Morillo στο Λονδίνο. Για 6 ώρες τα έδωσε όλα!
Αξίζει η ελληνική σκηνή να βγει στο εξωτερικό; Ποιες κινήσεις πρέπει να γίνουν είτε ατομικά από DJs και παραγωγούς, είτε ομαδικά;
Στην ελληνική σκηνή πρέπει να οριοθετήσουμε αρχικά μερικά πράγματα και να επαναπροσδιορίσουμε ορισμένες μεταβλητές που μας πάνε πίσω. Σίγουρα και σε αυτό τον κλάδο θα γινόντουσαν κολοσσιαία πράγματα –κράτησέ το αυτό!– αν δεν είχαμε το «διαίρει και βασίλευε» που διέπει το ελληνικό DNA και δύσκολα μπορούμε να το αποβάλουμε. Από την άλλη τολμώ να πω ότι μεμονωμένα υπάρχουν Έλληνες DJs που όχι μόνο διαπρέπουν στο εσωτερικό άλλα εξάγουν και δικό τους ήχο στο εξωτερικό με κυκλοφορίες σε μεγάλα labels.
Είχες έναν ενδιαφέροντα χειμώνα. Συμμετείχες στο ιδιαίτερο θέαμα του Γιώργου Μαζωνάκη στο «Σημείο G». Πώς κρίνεις εκ των υστέρων το πάντρεμα ενός λαϊκού ρεπερτορίου όπως αυτό του Γιώργου, με τη house μουσική αλλά και με τις θεατρικές εικόνες της Έφης Γούση;
Αυτό το πάντρεμα όσο επικρίθηκε άλλο τόσο αγαπήθηκε από τους επικριτές του! Τη σκληρή κριτική γι’ αυτό μόνο ως λαϊκισμό μπορώ να την εκλάβω. Είμαι σίγουρος ότι σε οποιονδήποτε κι αν είχε προταθεί κάτι τέτοιο θα δεχόταν να συμμετάσχει. Οι δύο κόσμοι συναντήθηκαν, λοιπόν, στη μέση, αντάλλαξαν απόψεις και αφουγκράστηκαν διάφορα πράγματα. Ήταν ένα πάντρεμα κοινών στόχων, ιδεών και οραμάτων για το πώς μπορούμε άνθρωποι από διαφορετικούς καλλιτεχνικούς χώρους να συνυπάρξουμε και να δούμε ενιαία αυτόν το χώρο που αποκαλούμε νυχτερινή διασκεδαση. Προβάλλοντας στο κοινό όσα μας ενώνουν και όχι όσα μας χωρίζουν, θεωρώ ότι μπορέσαμε να δώσουμε σε ένα ετερόκλητο κοινό κοινές μουσικές γραμμές τόσο διαφορετικές αλλά και τόσο ίδιες. Το clubbing μαζί με το live show έδωσαν μια νέα διάσταση στο χώρο της νύχτας, με ένα μουσικό πάντρεμα που έγινε για πρώτη φορά. Η μουσική ενώνει, δεν χωρίζει, κι αυτό κάποια στιγμή πρέπει να το καταλάβουμε.
Δισκογραφικά, θεωρείς ότι έχει γίνει κάποιο σοβαρό crossover της ελληνικής pop μουσικής με τη house μουσική;
Νομίζω όχι! Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι κάποτε υπήρξε ο ρομαντισμός και η αθωότητα που μας χάρισε τους Στέρεο Νόβα, τους οποίους αγάπησα και αγαπώ πάρα πολύ στο πρόσωπο πλέον του Μιχάλη Δέλτα και του Κωνσταντίνου Βήτα.
Mainstream ή underground; Θέλεις να τοποθετείσαι κάπου;
Ανήκω όπου ανήκει η ψυχή μου κάθε φορά!
Σε τι κατάσταση είδες το αθηναϊκό clubbing τη σεζόν που πέρασε;
Το αθηναϊκό clubbing είναι μια σκιά του ένδοξου παρελθόντος του. Περιφερόμενο ψάχνει να επαναπροσδιοριστεί και να επανασυστηθεί στο κοινό, το οποίο έχει μόνο ως αφήγηση τις όμορφες στιγμές που έχουνε ζήσει οι παλιότεροι.
Πού θα περάσεις το καλοκαίρι;
Θα κάνω μία πολύ μικρή περιοδεία, γιατί προτεραιότητα έχει η δουλειά στο στούντιο. Ετοιμάζω άλλα 3 EPs!
Ξέρω ότι είσαι δεινός συλλέκτης αθλητικών παπουτσιών. Ποιο είναι το αγαπημένο σου και ποιο δεν τολμάς να βγάλεις από το κουτί του και να φορέσεις;
Ένα αγαπημένο το οποίο δεν φοράω είναι ένα ζευγάρι παπούτσια που μου είχε κάνει δώρο ένα μικρό παιδί σε ένα συσσίτιο του Δήμου Αθηναίων για να μου δείξει την αγάπη του. Αυτό σίγουρα αποτελεί το μεγαλύτερο δώρο για μένα και βρίσκεται πάντα σε περίοπτη θέση για να μου θυμίζει πάντα την ανιδιοτέλεια και την αγάπη που πρέπει να έχουμε για όλους.