Έχουν γραφτεί και ποσταριστεί πολλά, σχετικά με ερωτήσεις που ακούμε από διάφορα άτομα την ώρα που παίζουμε, που μας κάνουν κυριολεκτικά να “την ακούμε”. Ερωτήσεις που τις πιο πολλές φορές λέγονται με καλή πρόθεση (κι ας μη φαίνεται), από ανθρώπους που έχουν πλήρη άγνοια των συνθηκών τις δουλειάς μας. Από τη στιγμή όμως που απευθύνονται σοβαρά σε εμάς και μας ζητούν πράγματα παράλογα, δύσκολα ή ακόμα και άδικα, λογικό είναι και εμείς λίγο ή πολύ να εκνευριζόμαστε.
Ένας DJ την ώρα εργασίας του, στη χειρότερη περίπτωση βρίσκεται πάνω στην αλλαγή τραγουδιού, στην καλύτερη στη σκέψη ποιό θα πρέπει να είναι το επόμενο τραγούδι που θα επιλέξει για να κρατήσει ανεβασμένο το crowd. Με άλλα λόγια βρίσκεται ήδη από μόνος του σε ένταση. Λογικό είναι λοιπόν όση ευγένεια και αν διαθέτει, να συγκρατείται για να μην δώσει ειρωνικές “τρολ” απαντήσεις σε τέτοιου είδους εκνευριστικές συνομιλίες.
Άλλωστε ο DJ είναι απαραίτητο να κρατάει τη ψυχραιμία του και να σταθμίζει τις καταστάσεις, ώστε σε καμία περίπτωση να μην εκνευρίσει τον άγνωστο συνομιλητή του, με απρόβλεπτες για αυτόν συνέπειες. Γι’αυτό θεωρούμε το διάλογο που ακολουθεί φανταστικό. Οι ερωτήσεις δυστυχώς δεν απέχουν και πολύ από τη σκληρή πραγματικότητα, οι απαντήσεις όμως είναι αυτές που θα θέλαμε κατα βάθος όλοι οι DJs να δώσουμε, πριν επέμβει η λογική μας και απαντήσουμε τελικά με περισσότερη διπλωματία και ευγένεια.
– Θα με αφήσεις να παίξω λίγη μουσική; Άλλωστε είναι εύκολο, 2-3 κουμπάκια πατάς.
– Με τον όρο να έρθω κι εγώ αύριο στη δουλειά σου, να πατήσω τα 2-3 κουμπάκια που θα βρω μπροστά μου, με το διευθυντή σου να μας βλέπει. Όπως ακριβώς μας βλέπει τώρα το δικό μου αφεντικό.
– Να σου δώσω ένα USB να μου το γεμίσεις με τραγούδια;
– Δεν έχω ούτε καθαρό μυαλό και χρόνο, ούτε μπορώ να μαντέψω τα μουσικά σου γούστα ανάμεσα σε χιλιάδες τραγούδια, ούτε άρχισα να μοιράζω αριστερά και δεξιά τα playlists μου. Επιπλέον δεν έχω και ελεύθερη USB αυτή τη στιγμή!
– Θα μου γράψεις το πρόγραμμά σου, ακριβώς το ίδιο όπως παίζεις απόψε;
– Φαντάζομαι με την ίδια άνεση πηγαίνεις και στους chef των εστιατορίων που τρως και τους ζητάς ακριβώς τις ίδιες συνταγές για να τα μαγειρεύεις και στο σπίτι. Στην τελική μπορείς να μπεις στο Soundcloud μου, για να κατεβάσεις από εκεί το μιξαρισμένο προγράμμα που εγώ επέλεξα να μοιράσω.
– Γιατί δεν παίζεις από το Youtube το τραγούδι που σου ζήτησα;
– Γιατί δεν έχω τον κωδικό wifi του μαγαζιού. Ή το καλώδιο να συνδέσω το κινητό μου με το μίκτη. Γιατί προφανώς το YouTube έχει κακή ποιότητα ήχου. Ενδεχομένως και spot μέσα στο τραγούδι. Και όλα αυτά για να ευχαριστηθεί ένας μέσα σε ολόκληρο πλήθος.
– Μα ξέρεις ποιός είμαι εγώ; Ο φίλος του αφεντικού/η γκόμενα του maitre/o πελάτης που άνοιξε τα δύο μπουκάλια σαμπάνιας. Βάλε τα τραγούδια που σου ζήτησα ΤΩΡΑ!
– Άραγε αναρωτήθηκες αν παίζω το συγκεκριμένο είδος μουσικής; Αν έχω τα τραγούδια που μου ζητάς; Αν κολλάνε με το πρόγραμμα και το στυλ μου; Και ποιός θα την πληρώσει τελικά αν το βράδυ πάει λάθος ή απογοητευτεί ο υπόλοιπος κόσμος με τα άσχετα τραγούδια που χρειάστηκε να ακούσει για να διασκεδάσεις μόνο εσύ;
– Έλα μωρέ, πως κάνεις έτσι; Ένα τραγούδι μόνο σου ζήτησα. Βάλ’το στο καπάκι και μετά ξαναγύρισε το πρόγραμμα εκεί που ήσουν.
– Τους βλέπεις όλους αυτούς που χορεύουν και διασκεδάζουν με τη συγκεκριμένη ροή προγράμματος που παίζω; Σίγουρα θα ξενερώσουν και θα κοιτάξουν στραβά εμένα και μόνο εμένα, αν ακούσουν μία τελείως άσχετη παρεμβολή.
– Ελληνικά πότε θα βάλεις; Ή έστω κάτι πιο ανεβαστικό και χορευτικό.
– Φαντάζομαι είσαι εσύ που πηγαίνεις και στον μπάρμαν και του λες με ποια υλικά και δοσολογία να φτιάξει το κοκτέιλ σου για να μπορέσεις να το απολαύσεις. Δείξε εμπιστοσύνη στις ικανότητες μου και στις μουσικές μου επιλογές και δεν θα χάσεις.
– Μα γιατί δεν πίνεις το πρώτο/δεύτερο/δέκατο σφηνάκι που σε κεράσαμε; Μας προσβάλεις!
– Γιατί κάποιος πρέπει να κρατήσει καθαρό το κεφάλι του και να μη μεθύσει για να συνεχίσει να σας διασκεδάζει. Και απόψε αλλά και αύριο, άρα πρέπει να είναι σε θέση να γυρίσει και στο σπίτι του μετά το τέλος της βραδιάς.