Η χρήση synthesizers, drums machines, υπολογιστών και άλλων ηλεκτρονικών μέσων δεν αποτελεί κάτι καινούργιο στον χώρο του live performance . Από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 μέχρι και σήμερα η πλειοψηφία των συγκροτημάτων και των καλλιτεχνών γενικότερα ”εκμεταλλεύεται” την συνεχή πρόοδο της μουσικής τεχνολογίας για να προσδώσει ένα επιπλέον στοιχείο ενδιαφέροντος στις ζωντανές εμφανίσεις.
Ερχόμενοι στην Ηλεκτρονική Dance Μουσική θα λέγαμε πως κάτι τέτοιο δεν είναι και τόσο συνηθισμένο. Κυρίως λόγω του ότι το djing αποτελούσε εξ αρχής και αποτελεί και στο παρόν το κύριο μέρος της παρουσίασης ενός δημιουργικού performance από τους καλλιτέχνες που καλούνται να παίξουν μπροστά στο κοινό. Και αυτό εν μέρει είναι αρκετό, ειδικά όταν μιλάμε για djs που ξεχειλίζουν από δημιουργικότητα πάνω στα decks (π.χ. Carl Cox, John Digweed, Nick Warren , Roger Sanchez, Laidback Luke, Λάκης Γαβαλάς κτλ.). Στις μέρες μας κιόλας που τα visuals έχουν αναβαθμιστεί, ένα πολύ καλό τεχνικά dj set σε συνδυασμό με ένα οπτικό show είναι υπεραρκετά για να χαρίσουν ένα πλούσιο θέαμα στους λάτρεις της Ηλεκτρονικής Μουσικής.
Τα τελευταία χρόνια μάλιστα, ειδικά στο EDM ρεύμα, έχει παρατηρηθεί μία τάση για περισσότερα θεάματα παρά άρτο (με εξαίρεση την περίπτωση του Steve Aoki που αντικαθιστά τον άρτο με προϊόντα ζαχαροπλαστικής)! Το djing έρχεται σε δεύτερη μοιρά , ενώ προέχει το cool hype με djs – mcs – ακροβάτες πάνω στα booth.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά των καλλιτεχνών της Dance μουσικής. Οι καλλιτέχνες εκείνοι, που ένα dj set δεν τους εκφράζει απόλυτα ή δεν τους αρκεί για να περάσουν το feeling που θέλουν κατά την διάρκεια ενός live performance. Εκεί η χρήση των παραπάνω ηλεκτρονικών μέσω γίνεται κατά κόρον. Κλασικά παραδείγματα αποτελούν οι Prodigy, ο Carl Craig, οι Faithless, o Paul Van Dyk, o Stephan Bodzin, ο David August κ.α. . Κατά καιρούς και άλλοι επώνυμοι και μη jockeys δίνουν έναν χαρακτήρα live στα sets τους με την συνοδεία μεμονωμένων οργάνων, μουσικών , vocalist ή ακόμα και ολόκληρης ορχήστρας, όπως για παράδειγμα ο Armin Van Buuren.
Εδώ και κάποια χρόνια και ιδιαίτερα στα πιο ”underground” είδη , η ύπαρξη διάφορων τεχνολογιών που επιτρέπουν το live performαnce μέσα σε ένα dj set έχει ευνοήσει και την αύξηση των καλλιτεχνών που επιλέγουν να πάνε τα gigs τους στο επόμενο level. Αναμφίβολα, η δυνατότητα των προγραμμάτων για djing να λειτουργούν ταυτόχρονα και σε πλήρη συνύπαρξη με DAWS (τύπου Ableton Live), καθώς και η ήδη επί δοκιμή τεχνολογία του stem mixing, έχουν δώσει ερέθισμα σε έναν μεγάλο αριθμό καλλιτεχνών για να πειραματιστούν και να αυτοσχεδιάσουν την ώρα που μιξάρουν.
Σίγουρα το να πετύχει κάτι τέτοιο δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Απαιτεί μία μουσική γνώση, μία ολοκληρωμένη τεχνική κατάρτιση και προτίστως έναν ξεκάθαρο στόχο του τί θέλει κανείς να ορίσει ως κύριο χαρακτηριστικό του on stage. Από εκεί και πέρα μέσα από πρόβα και αυτοσχεδιασμό η εξέλιξη είναι δεδομένη.
Προσωπική μου άποψη είναι πως μελλοντικά το live performance σε συνδυασμό με το djing θα γίνει συνήθεια περισσότερων ανθρώπων που ασχολούνται με την Dance μουσική. Εξαιρούνται φυσικά οι άρτιοι djs , οι οποίοι δεν έχουν κανέναν λόγο να ρίξουν το κύριο βάρος της ασχολίας τους σε κάτι άλλο πέρα από αυτό που εξασκούν και εξελίσσουν καθημερινά, οι άνθρωποι που πραγματικά καλύπτονται δημιουργικά απλά και μόνο με το να μιξάρουν σε έναν ικανοποιητικό βαθμό (κάτι που είναι εξίσου σεβαστό) και φυσικά οι κλασικοί ”τεμπέληδες” που θα απαξιώσουν το οτιδήποτε απαιτεί περισσότερο χρόνο ασχολίας στο σπίτι και θα βρουν κάποιο άλλο μέσο να διασκεδάσουν τα πλήθη. Αναμφίβολα πάντως, το να αυτοσχεδιάσεις ή να παίξεις έστω και ένα μουσικό θέμα παράλληλα με το να μιξάρεις, δίνει έναν άλλον αέρα στην καλλιτεχνική σου διάσταση !
