Aφορμή για το άρθρο μας αυτό είναι το μήνυμα του 17χρονου φίλου του site Jimpo Kordelis, που μας έδωσε την ιδέα να αναπτύξουμε το μεγάλο κεφάλαιο της κουλτούρας της διασκέδασης στην Ελλάδα, που έχει άμεση επίπτωση στη μουσική που παίζεται στα bars και clubs της χώρας μας. Μέσα στη γενικότερη σύγχυση που επικρατεί σε αυτή τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, δεν θα μπορούσε να γλιτώσει και η κουλτούρα της διασκέδασης. Ειδικά τα τελευταία χρόνια με την κρίση, η κατάσταση μπερδεύτηκε πάρα πολύ για όλες τις κατηγορίες διασκέδασης, με την ισορροπία ανάμεσά τους να έχει τελείως χάθει.
Η φάση νυχτερινή διασκέδαση στην Ελλάδα, μπορεί πολύ γενικά να χωριστεί σε 3 κατηγορίες: “underground”, “mainstream” και “ελληνικά”. Με τον όρο “underground”, αναφερόμαστε σε ηλεκτρονική μουσική (house, techno, trance), αλλά και rock-εναλλακτική, που απευθύνεται σε ψαγμένο ακροατήριο με άποψη και γνώση επί του θέματος. Δεν υπάρχει πουθενά η έννοια “εμπορικότητα”, το μοναδικό κριτήριο είναι η ίδια η τέχνη και η ποιότητα. Συνήθως από αυτό το χώρο γεννιούνται οι νέες τάσεις και τα νέα είδη μουσικής. Με τον όρο “mainstream” εννοούμε το ακριβώς αντίθετο, δηλαδή μουσικές πολυακουσμένες και οικείες στο αυτί, που μπορεί να ανήκουν σε όλα τα genres (house, pop, urban, rock κλπ.). Απευθύνονται σε ένα ευρύ ακροατήριο που δεν διαθέτει ιδιαίτερες μουσικές γνώσεις και απόψη για το θέμα και θέλει να διασκεδάσει και να χορέψει με κατί οικείο και εύκολο στο αυτί. Και τέλος τα “ελληνικά”, λαϊκά και pop, που πριν κάποιες δεκαετίες τα άκουγες μόνο σε μπουζούκια και ταβέρνες, αλλά τα τελευταία 20 χρόνια εισέβαλαν και στα clubs.
Σε κάθε μία από αυτές τις 3 κατηγορίες υπάρχουν 4 βασικοί παράγοντες που διαμορφώνουν την κατάσταση: μουσική βιομηχανία (δισκογραφικές, ραδιόφωνα, sites κλπ.), επιχειρηματίες/clubs, DJs/καλλιτέχνες και κοινό. Οι 4 αυτοί παράγοντες είναι άμεσα συνδενδεμένοι μεταξύ τους και αυτό είναι κάτι που ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάμε, όταν πάμε να κρίνουμε μεμονομένα κάποιον από τους 4. Η μουσική βιομηχανία διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό τα γούστα του κοινού, το κοινό είναι αυτό που συντηρεί οικονομικά τους επιχειρηματίες και εμμέσως και τους DJs/καλλιτέχνες. Κατά καιρούς όμως, DJs/καλλιτέχνες αλλά και επιχειρηματίες με προσωπικότητα και δυναμισμό, έχουν καταφέρει να επιβάλουν τους δικούς τους όρους στο κοινό, καθιερώνοντας τις δικές τους προτάσεις στη γενικότερη κουλτούρα της διασκέδασης.
Σίγουρα η κρίση έκανε τέτοιου είδους προσπάθειες αρκετά πιο δύσκολες. Ο κόσμος αντιμετωπίζει πλέον τεράστια προβλήματα, επομένως έχει πολύ περίσσοτερο ανάγκη όταν θα βγει να ξεδώσει και να εκτονωθεί, και όχι να ψυχαγωγηθεί με μουσικές κάποιας ποιότητας. Ο επιχειρηματίας έχοντας το βραχνά των εξόδων που δεν μειώθηκαν με την κρίση σε αντίθεση με τα έσοδα, αναζητά τις ευκολότερες λύσεις για να επιβιώσει. Η μουσική βιομηχανία που την τελευταία δεκαετία δεν εισπράττει από τις πωλήσεις CD και δίσκων όσα εισέπραττε παλιότερα, πλέον προωθεί και επενδύει κυρίως σε έλληνες τραγουδιστές, μιας και το “εγχώριο προϊόν” αποφέρει πολύ μεγαλύτερα ποσοστά κερδους από το διεθνές. Αποτέλεσμα όλων αυτών στην Ελλάδα του 2015, είναι η πλάστιγγα να έχει γείρει πολύ υπέρ του “ελληνικού”, έχοντας παραγκωνιστεί ακόμα και το “mainstream”.
Χρειάζεται σίγουρα γνώση, δυναμισμός και πολύ καλός οικονομικός προγραμματισμός (λόγω κρίσης), αν αποφασίσει κάποιος DJ ή επιχειρηματίας να “εκπαιδεύσει” το κοινό του σε μια διαφορερική από τα συνηθισμένα κουλτούρα διασκέδασης, και όχι να πάει με τα νερά του. Σίγουρα όμως όσοι από τους ακροατές μυηθούν σε έναν τρόπο διασκέδασης διαφορετικό και φυσικά καλύτερο από τα συνηθισμένα, θα γίνουν και πιστοί πελάτες του club αλλά και φανατικοί followers του DJ. Γεγονός που σίγουρα θα δώσει στους λίγους DJ ή επιχειρηματίες που θα το τολμήσουν και αίγλη, αλλά και πολύ μεγαλύτερη διάρκεια στο χρόνο, μιας και η διασκέδαση που θα προσφέρουν θα έχει συγκεκριμένη ταυτότητα και χαρακτήρα.