Γιατί δεν έχουμε Ultra & Tomorrowland τύπου festivals στην Ελλάδα;

O Tουρισμός για την Ελλάδα είναι η βαριά βιομηχανία και το μόνο ανταγωνιστικό μας “προϊόν” έναντι στους παραδοσιακούς ανταγωνιστές της υφηλίου. Και η αλήθεια είναι ότι καλά κρατεί, εισρέει εισόδημα, μαζεύει εκατομμύρια αφίξεις και καλυτερεύει χρόνο με τον χρόνο και τον τομέα ποιοτικής διανομής των υπηρεσιών.

Νέες ξενοδοχειακές μονάδες εμφανίζονται σαν μανιτάρια, νέες αεροπορικές εταιρίες δημιουργούν νέες συνδέσεις από φρέσκους-νέους προορισμούς, νέες “αγορές” κάνουν την εμφάνιση τους και από λίγο έως πολύ υπάρχει η πολυτέλεια της επιλογής για πολυσυλλεκτικές τύπου διακοπές στην Ελλάδα.

Αυτό που όμως παραμένει ως δεδομένο και δύσκολα δείχνει αλλάζει είναι το τετριμμένο των ίδιων επιλογών, η έλλειψη νέων τουριστικών ιδεών, το διαρκώς μεγαλύτερο πλασάρισμα της χώρας μας στον social media ιστό με φρέσκα τουριστικά project, που θα ανανεώσουν την εικόνα μας και θα προσελκύσουν μάζα νέου κόσμου, που θα μας επισκεφτούν όχι για την κλασσική πανέμορφη παραλία, το υπέροχο ξενοδοχείο, το ξακουστό τζατζίκι, την jet set Μύκονο και τα ούζα στο Πλωμάρι, αλλά για μια νέα οργανωμένη και καλά σχεδιασμένη κατηγορία που ονομάζεται φεστιβαλικός τουρισμός ή τουρισμός για clubbing σε επίπεδα εξωτερικού.

Είναι γεγονός ότι εδώ και χρόνια η Μύκονος είναι μια κατηγορία από μόνη της – και στον τομέα του clubbing – με εκπληκτικές υποδομές και clubs παγκοσμίου επιπέδου που συνεχώς κερδίζουν πολλαπλές διακρίσεις και επαίνους για την υψηλή ποιότητα υπηρεσίας αλλά και τον πολύ καλό μέσο όρο ποιοτικού τουρισμού που την επιλέγει.

Από εκεί και πέρα το χάος όμως…

Ακόμη και η πρωτεύουσα Αθήνα με την πανέμορφη παραλιακή Ριβιέρα έχει το προνόμιο των 2 και κάτι clubs που θα δώσουν διασκέδαση clubbing περιεχομένου – στο περίπου –στον επισκέπτη.

Και αντί με τόσα μέρη, τόσα φανταχτερά νησιά, τέτοιες παραλίες, τόσο ήλιο και τουρισμό να γίνει κάτι ουσιαστικό και ικανό στον τομέα των dance festivals, να δοθούν τα κίνητρα, να διευκολυνθούν οι τεχνοκρατικές διαδικασίες της γραφειοκρατίας και να έχουμε μια διαφορετική εκκίνηση βλέπουμε για παράδειγμα τις ακτές της Κροατίας να γεύονται ξαφνικά πλουσιοπάροχα το social boost του κατά πολλούς 2ου καλύτερου festival ηλεκτρονικής μουσικής – αυτό του Ultra Music Festival – ως «κοιτίδα» καλοκαιρινού προορισμού για χιλιάδες επισκέπτες ηλικιακού target γκρουπ 18 – 25 ετών που ετοιμάζουν βαλίτσες προς εκεί…

Φεστιβάλ τέτοιου τύπου ως concept υπάρχουν και στην Ελλάδα και δίπλα σε παραλίες και σε ελίτ θέσεις στην επαρχία, το θέμα είναι ότι οι ιδιώτες διοργανωτές (που πολλές φορές είναι από απλοί Djs, μαγαζάτορες νυχτερινών κέντρων, μέτριοι promoters και τοπικοί φορείς – άσχετοι με τον χώρο) δεν μπορούν να ξεφύγουν από το κόστος και τη νοοτροπία μιας πρόχειρης παραγωγής / διοργάνωσης τύπου event party για μερικές χιλιάδες άτομα. Η εικόνα αυτή που θα συναντήσουμε και αυτό το καλοκαίρι στην ενδοχώρα, απέχει παρασάγγας από την μεγαλοπρεπέστατη χλιδή του μεταμορφώνω το γήπεδο του Split σε μια τεράστια dance arena με πρωταγωνιστές τους κορυφαίους DJs του πλανήτη και που χρόνο με τον χρόνο θα φέρει διαφήμιση, αφίξεις και συνάλλαγμα στην Κροατία.

Και δεν είναι ότι λείπει κάτι ουσιαστικό από την Ελλάδα ή δεν υπάρχει το υπόβαθρο. Απλά και μόνο ο πιθανός ιδιώτης επενδυτής θα είναι τόσο εκτεθειμένος σε ένα ρίσκο μεγατόνων, που δεν θα βρει την ανταπόκριση ή και την βοήθεια από το κράτος… Ίσα – ίσα που η υψηλή φορολογία – βραχνάς, θα δώσει την πρώτη αρνητική κρυάδα απόρριψης κάθε σκέψης για κάτι καλό.

Σε αυτό έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης το υπουργείο Τουρισμού της χώρας μας που δεν βλέπει πιο open minded το ενδεχόμενο νέας τουριστικής συνταγής με θετικό πρόσημο… Δεν είναι τυχαίο να σας αναφέρω ότι το σπουδαιότερο festival του πλανήτη, η ονειρική Tomorrowland έχει συμπαραγωγό το κράτος του Βελγίου, που πέρα από τις σοκολάτες, τα λαχανάκια Βρυξελλών και τις μπυραρίες στα σοκάκια της έδρας της Ε.Ε δεν είχε κάτι άλλο να επιδείξει ως τουριστική ατραξιόν… Είδαν, κατέγραψαν στατιστικά στοιχεία, έκριναν και συμπεριέλαβαν στον κρατικό προϋπολογισμό της χώρας επιχορηγήσεις σημαντικών ποσών για την συνεχώς καλυτέρευση των συνθηκών για την την προαγωγή της Tomorrowland ως το ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ, έτσι ώστε σήμερα και κάθε χρόνο η κωμόπολη Boom του Βελγίου να φιλοξενεί περισσότερες Εθνικότητες κι από ότι κάνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες…

Μη πάμε μακριά, ας επιστρέψουμε στα Βαλκάνια και στο EXIT festival της Σερβίας. Εκεί πριν από δύο δεκαετίες μια παρέα σπουδαστών ξεκίνησε το φεστιβάλ ως μια διαμαρτυρία των φοιτητών εναντίον της κυβέρνησης. Κατά τη διάρκεια της ύπαρξής του, έχει εξελιχθεί σε ένα από τα αγαπημένα Ευρωπαϊκά φεστιβάλ μουσικής και ως έναν οργανισμό με ισχυρή κοινωνική βάση. To EXIT το έχουν επισκεφθεί πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι και περισσότερες από 60 χώρες. Το CNN, Οι New York Times, και πολλοί άλλοι έχουν επανειλημμένα διακηρύξει το EXIT μεταξύ των δέκα καλύτερων φεστιβάλ παγκοσμίως, έτσι ώστε σήμερα, όλη η πόλη της Σερβίας να ζει και να λαμβάνει τεράστια καλοκαιρινά έσοδα από ένα εκπληκτικό 4ήμερο που “θρέφει” μια πόλη φιλοξενώντας on stage πάνω από 100 Top International Artists όλων των μουσικών κατηγοριών, ανάμεσά τους και από την ηλεκτρονική μουσική.

Άρα, τι κάνουμε λάθος;

Δεν υπάρχουν εταιρίες ή άνθρωποι με όραμα; Δεν υπάρχουν ξένα funds που να θέλουν να δημιουργήσουν τις ευκαιρίες επένδυσης σε ένα “ευλογημένο” τόπο;

Υπάρχουν και τα δυο, αλλά υπάρχει πάντα και η εύκολη “ξεπέτα” του Έλληνα, του κάνω κάτι πρόχειρα που να θυμίζει στο facebook το Ultra και μετά … vamos! O συνδυασμός αυτού μαζί με την εχθρική αντιμετώπιση του κράτους και της νομοθεσίας σε κάθε φρέσκο φεστιβαλικό/κατασκηνωτικό, δημιουργεί εύκολα και αβίαστα σε χώρες όπως η Κροατία, η Σερβία, η Βουλγαρία η Πορτογαλία ακόμη κι η Μάλτα τις προδιαγραφές φεστιβαλικού τουρισμού, που από δική της επιλογή αφήνει η χώρα μας.

Τέλος η ιδιωτική πρωτοβουλία, ο αυθόρμητος ενθουσιασμός και ο ρομαντισμός αρκετών θα κρατά την σημαία ψηλά και το όραμα πως κάποια μέρα, θα θαυμάσουμε τη δική μας Tomorrowland στην δικιά μας πατρίδα!

Στο 2018 τα φρέσκα σε αφίξεις … ADD FESTIVAL