Εριστικός. Δεν φοβάται να τσακωθεί δημοσίως και να εκτεθεί (ρωτήστε την Paris Hilton αν δεν με πιστεύετε), αλλά από την άλλη ένας εξαιρετικός παραγωγός και dj. Με μερική κόφωση στο αριστερό του αυτί, παρόλα αυτά εξακολουθεί να κάνει πολύ δυναμικά set κάνοντας τους djs του προηχογραφημένου set (και των υγειών αυτιών) να φαίνονται “λίγοι” μπροστά του. Μέλος των Swedish House Mafia, της “τριανδρίας” από την Σουηδία και ιδιοκτήτης της Size Records. Γεννημένος το 1982 στην Αθήνα , αλλά μεγαλωμένος στην Στοκχόλμη , “τιμώμενο” πρόσωπο σήμερα στην bio-psy , ο Steve Angello.
Όντας μέλος μίας οικογένειας που δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στον κόσμο του clubbing, ο Steve από πολύ μικρή ηλικία “τρίφτηκε” με το club culture. Ξεκίνησε να ασχολείται με το djing όταν ήταν 12 χρονών και οι πρώτες μουσικές με τις οποίες καταπιάστηκε ήταν η hip-hop, η breakbeat και τα 70’s classics. Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ’90 κάπου πήρε το αυτί του ένα κομμάτι εν ονόματι ”Da Funk” από το πρώτο studio album ενός δίδυμου από την Γαλλία (Daft Punk) και αμέσως μαζί με τον κολλητό του φίλο, Sebastian Ingrosso συνειδητοποίησαν ότι με αυτό τον ήχο θέλουν να ασχοληθούν. Έτσι έπεσαν με τα μούτρα στην παραγωγή και το djing της House μουσικής.
Το 2003 κυκλοφόρησε το πρώτο του album με τίτλο “Tracks” στην γερμανική δισκογραφική “Κonveks/Konkav”, ένα album που αποτελούσε έναν συνδυασμό από classic & disco house κι αποτέλεσε ένα πολύ ευχάριστο πρώτο δείγμα του τί μπορούσε να κάνει. Η πρώτη δουλειά ωστόσο που του έδωσε μία σημαντική φήμη ήταν το remix του στο κλασικό κομμάτι των Eurythmics, Sweet Dreams, το 2004. Η φήμη του αυτή δεν άργησε να μεγαλώσει κι άλλο με την κυκλοφορία του “Woz not Woz” στην Subliminal Records σε συνεργασία με τον επίσης Σουηδό φίλο του Eric Prydz, την ίδια χρονιά.
Μέσα στα επόμενα χρόνια ο Steve συνέχισε να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής και δεν σταμάτησε να κυνηγάει τους στόχους του. Κάθε χρόνο πήγαινε με τον Sebastian Ingrosso στο Miami Winter Music Conference (και όχι μόνο) και έδιναν promo στους ήδη φτασμένους τότε djs και συνέχισε να παράγει μουσική με αμείωτο ρυθμό. Τo 2006 κυκλοφορεί με τον επίσης καλό του φίλο Axwell ένα remake του “Smalltown Boy” των Bronskie Beat, το πασίγνωστο “Tell Me Why” με το artist name Supermode. Tα επόμενα χρόνια η καριέρα του πήρε μία εξίσου ανοδική πορεία με συνεργασίες και solo δουλειές που τον ανέδειξαν ακόμα πιο πολύ (“Εverytime We Touch” με τον Sebastian Ingrosso και τον David Guetta, “Be” με τον Laidback Luke, “Show Me Love” με τον Laidback Luke, “Tivoli”, “Knas” κ.α.).
Το πιο σημαντικό ίσως επίτευγμα του Angello άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά κάπου στο 2008, όταν μαζί με τους προαναφερθέντες παραπάνω Axwell και Sebastian Ingrosso επισημοποιούν την ύπαρξή τους ως group και οι Swedish Ηouse Μafia. Από το Leave The World Behind μέχρι το Save The World , το group αυτό κατάφερε να αλλάξει σε σημαντικό βαθμό το status quo της mainstream dance σκηνής. Συνεργασίες με πολλά και μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας μουσικής βιομηχανίας και αμέτρητα αξέχαστα live σε όλο τον κόσμο (Brixton Academy, Madison Square Garden, Phoenix Park Concert κ.α.) ήταν τα συστατικά που συνετέλεσαν ώστε αυτή η “τριανδρία” από την Σουηδία να γίνει γνωστή σε όλο τον πλανήτη!
Από το 2003, ο Steve έχει ανοίξει την δική του δισκογραφική, την Size Records. Μία δισκογραφική η οποία μαζί με την Axtone και δύο τρεις άλλες συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να “ποντάρουν” στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα. Ο Steve πιστεύει πάρα πολύ στα νέα ταλέντα και προσπαθεί να επενδύει σε νέους ανθρώπους που θεωρεί πως έχουν να δώσουν πράγματα στην Dance σκηνή. Επίσης η Size έχει και μία sublabel εταιρία , την Size X , η οποία ασχολείται με πιο tech-house μουσικές.
Παρά την παγκοσμίου επιπέδου φήμη του ο Steve έχει γίνει πολλές φορές αντικείμενο αρνητικού σχολιασμού από τον κόσμο της EDM. Κάποιες φορές λόγω του οξύθυμου χαρακτήρα του, κάποιες φορές λόγω παρεξηγήσεων. Ο μεγαλύτερος ντόρος όμως γύρω από το όνομά του έγινε πριν μερικά χρόνια (το 2011 αν δεν απατώμαι) όπου και είχε κυκλοφορήσει ένα video όπου τον παρουσίαζε να παίζει χωρίς ακουστικά και με προηχογραφημένο set. Ο ίδιος μετά από κάποιους μήνες σε μία σειρά από συνεντεύξεις που έδωσε καθώς και στο προσωπικό του κανάλι μίλησε σχετικά με το θέμα της έλλειψης ακουστικών λέγοντας μέσα στις άκρες ότι είχε υποστεί μία σχεδόν ολική κώφωση στο αριστερό αυτί λόγω των υψηλών dΒ με τα οποία ερχόταν σε επαφή καθημερινώς και ο γιατρός του είπε να αποφύγει την χρήση τους για ένα χρονικό διάστημα. Επίσης πρόσθεσε ότι όταν ένας jockey γνωρίζει πολύ καλά τα κομμάτια που διαθέτει στην συλλογή του και με τις δυνατότητες που προσφέρει σήμερα η τεχνολογία δεν είναι κ
αι τόσο δύσκολο να πετύχει το beatmatching.
Κάτι άλλο που αξίζει να σημειωθεί για τον Σουηδό είναι ότι δεν φοβάται να μιλήσει δημοσίως ελεύθερα και χωρίς ντροπές για τα πράγματα που τον ενοχλούν στην σκηνή του σήμερα. Έχοντας υπάρξει μέρος της γενιάς που έζησε το “dance explosion”, την γιγαντιαία δηλαδή ανάπτυξη της Dance μουσικής και το πέρασμα από τα μικρά υπόγεια clubs στα μεγάλα σαλόνια και τα συναυλιακά stage επανελλειμένα τονίζει πως του λείπει το club life που ήταν πιο έντονο παλαιότερα. Θεωρεί πως η πλειοψηφία των παραγωγών και ιδίως τα νέα ταλέντα επικεντρώνονται στην φεστιβαλική λογική και ελάχιστοι πλέον δίνουν σημασία στo “club culture”. Η παραπάνω συνήθεια έχει ως αποτέλεσμα, κατά την γνώμη του, να μην υπάρχει πρωτοτυπία και αυθεντικότητα στις παραγωγές του σήμερα. Στην πρόσφατη συνέντευξή του στον Pete Tong (15 Ιανουαρίου) μεταξύ άλλων ανέφερε πως την εβδομάδα εκείνη έλαβε κάπου στα 1000 e-mail με promos από τα οποία δεν επρόκειτο να κρατήσει κανένα. Ο λόγος; Ότι πολύ απλά όλα κινούνταν ηχητικά και μουσικά γύρω από μία συγκεκριμένη συνταγή , χωρίς τίποτα φρέσκο και δημιουργικό. Δήλωσε πως τον ενοχλεί πολύ το γεγονός ότι σήμερα όλοι βιάζονται να κάνουν releases και να μπει το όνομά τους σε ταμπέλες αντί να πειραματιστούν και να δημιουργήσουν το προσωπικό τους στυλ. Υποστήριξε επίσης πως ειδικά η νέα γενιά θα πρέπει να προσπαθήσει να “σπρώξει” τον ήχο της σκηνής ένα βήμα παραπέρα και πως η φράση-κλειδί για να γίνει αυτό πράξη είναι : “Taking risks”. Δεν έχει και πολύ άδικο ε;;
Και μιλώντας για τον ήχο της σκηνής, η διαδικασία που ακολουθεί στο studio είναι θα λέγαμε ιδιαίτερη. Ο Angello είναι γενικά αυτό που λέμε control freak. Θέλει σε ό,τι κάνει να υπάρχει μία οργάνωση και να έχει τακτοποιημένες όλες τις λεπτομέρειες. Το ίδιο ισχύει και στην παραγωγή των κομματιών του. Πρώτα επεξεργάζεται εγκεφαλικά ένα κομμάτι και αφού λύσει στην θεωρία όλα τα ζητήματα που μπορεί να προκύψουν στην συνέχεια κάθεται στο studio και υλοποιεί τις ιδέες του. Σε μία συνέντευξή του μάλιστα έιχε δηλώσει πως μπορεί να περάσει και ολόκληρος μήνας χωρίς καν να ανοίξει την πόρτα του studio και μέσα σε μία εβδομάδα να κάτσει και να τελειώσει 5 κομμάτια! Του αρέσει να χρησιμοποιεί samples από άλλα κομμάτια (όπως π.χ. στο “Knas” που χρησιμοποίησε ένα τμήμα από την acappella της Loleatta Holloway στο “Crash Goes Love”) και είναι λάτρης των hardware μηχανημάτων και των αναλογικών synth.
Στο home studio του στο Los Angeles μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν ένα Mini – Moog Voyager, ένα Roland Gaia SH-01 κι ένα Εvol Fucifier Distortion Synthesizer. Επίσης διαθέτει ένα Dave Smith Instruments Tempest Analog drum machine καθώς και μία σειρά από midi keyboards και controllers. Όσον αφορά την επεξεργασία του ήχου χρησιμοποιεί ένα δικάναλο equalizer , το Neve 8803, έναν Solid State Logic X Logic G series compressor, έναν τελικό compressor(compressor για mastering) της Shadow Hills καθώς και μία SSL Duality Mixing Console. Eπιπλέον έχει στην κατοχή του έναν σεβαστό αριθμό studio monitors από τα οποία ξεχωρίζουν ένα ζευγάρι Focal SM9, ένα ζευγάρι Βarefoot Sound MicroMain 27 Studio Monitors και ένα ζευγάρι ADAM Audio S4X-H.
H διαχρονική πορεία του Angello και ο σεβασμός που τρέφει το κοινό της Dance μουσικής στο πρόσωπό του είναι κάτι που αντανακλάται και στην παρουσία του στο djmag top 100 poll. Eίτε σόλο είτε ως μέλος των Swedish House Mafia τα τελευταία χρόνια αποτελεί μία σταθερή παρουσία στους πρώτους 30 της λίστας και απ’ όσο δείχνουν τα πράγματα πολύ δύσκολα θα κουνηθεί από εκεί. Άλλωστε η προσφορά του στην Ηλεκτρονική Dance Μουσική του σήμερα είναι κάτι παραπάνω από σημαντική.
