Η τεράστια και ραγδαία εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής τα τελευταία χρόνια την έχει φέρει στο προσκήνιο της μουσικής βιομηχανίας. Βλέπουμε παραγωγούς ηλεκτρονικής μουσικής να κάνουν συνεργασίες με μεγάλα ονόματα της Pop σκηνής, όπως το παράδειγμα των Jack U (Skrillex & Diplo) με τον Justin Bieber, ή ακόμα και να γίνονται οι ίδιοι “Pop”, όπως ο David Guetta και ο Martin Garrix.
Οι εποχές που η ηλεκτρονική μουσική ήταν “underground” και “για λίγους” έχουν περάσει για τα καλά. Ο κόσμος γεμίζει στάδια και festivals για να δει τους αγαπημένους τους DJs/παραγωγούς ζωντανά. Πλέον οι DJs/παραγωγοί είναι οι νέοι rockstars, με εκατομμύρια fans να τους ακολουθούν, να τους στηρίζουν φανατικά και να θέλουν να τους μοιάσουν. Με την άνοδο της ηλεκτρονικής μουσικής και των DJs/παραγωγών λογικό είναι τα festivals και γενικά τα gigs να ξεπηδάνε από του πουθενά και οι αμοιβές για το καθένα να είναι αρκετά “παχυλές”. Κάπου εδώ λοιπόν πρέπει επιτέλους να αναλύσουμε το λόγο ύπαρξης αυτού του άρθρου, γιατί κάποιος να επιλέξει να κάνει ένα pre-recorded set κοροϊδεύοντας έτσι όχι μόνο τους fans του αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό;
Καταρχάς πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας τη διαφορά μεταξύ “DJ” και “Παραγωγού” (αν και η λέξη “παραγωγός” έχει άλλη έννοια κανονικά και όχι την έννοια του “συνθέτη”, που είναι και η σωστή λέξη). Ο DJ παίζει προηχογραφημένα κομμάτια το ένα μετά το άλλο δημιουργώντας έτσι ένα set κομματιών, μιξάροντας τα μεταξύ τους με διαφορετικούς τρόπους. Ο παραγωγός όμως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, “παραγωγός” ονομάζεται κάποιος που συνθέτει ένα μουσικό κομμάτι από την αρχή. Για να διαβάζεις αυτό το άρθρο σε αυτό το site λογικά θα ξέρεις ήδη την διαφορά μεταξύ των δύο, αλλά είναι σημαντικό να ξεκαθαριστεί για τη συνέχεια.
Ξέροντας πια τη διαφορά μεταξύ “παραγωγού” και “DJ”, σε συνδυασμό και με τα παραπάνω περί “εμπορικοποίησης” της ηλεκτρονικής μουσικής, είμαστε σε καλό δρόμο για να καταλήξουμε σε μια απάντηση στην ερώτηση: “Γιατί κάποιος να επιλέξει να κάνει ένα pre-recorded set;”. Στις ημέρες μας, όμως, κάποιος παραγωγός πρέπει να είναι και DJ και κάποιος DJ πρέπει να είναι και παραγωγός. Έτσι, όταν κάποιος που είναι καθαρά παραγωγός γίνεται γνωστός μέσω των κομματιών που έχει συνθέσει και αποκτά χιλιάδες fans έρχονται οι πρώτες προσκλήσεις για gigs στα οποία πρέπει να εμφανιστεί ως DJ, κάτι που δεν έχει ιδέα να κάνει. Το να αρνηθεί να παρουσιαστεί ως DJ είναι αδύνατο καθώς τα λεφτά που βγάζει κάποιος από τα gigs είναι κατά πολύ περισσότερα από όσα θα έβγαζε ποτέ του πουλώντας τα κομμάτια του. Έτσι, η λύση που έρχεται πρώτη είναι ένα pre-recorded set.
Το ακριβώς αντίστροφο γίνεται με το φαινόμενο των ghostproductions, όπου κάποιος είναι μόνο DJ και δεν έχει ιδέα από παραγωγή, έτσι πληρώνει κάποιον παραγωγό για να του φτιάξει ένα κομμάτι το οποίο θα παρουσιάσει ως δικό του. Η σχέση DJing-παραγωγής έχει γίνει πλέον αδιάσπαστη, γι’αυτό το λόγο υπάρχουν αυτά τα φαινόμενα. Βέβαια, υπάρχουν και οι περιπτώσεις που κάποιος δεν είναι ούτε DJ ούτε παραγωγός, αλλά παριστάνει και τα δύο χρησιμοποιώντας άλλα μέσα.