Μετά από πολύ καιρό είπα κι εγώ να γράψω…
Είναι πολλές φορές που λέω σε παρέες με νεότερους djs «μην βάζετε στα αυτιά σας παρωπίδες»… Είναι η αντίληψη του δεν αποκλείεις ήχο και μουσική που μπορεί σήμερα να μην αποδέχεσαι, αλλά αύριο να σου κάνει κλικ ή και το αντίθετο.
Το DJing είναι ευλογία γιατί είναι το πιο ευχάριστο ταξίδι στον πιο ιδανικό πλανήτη … τη μουσική!
Κάπως έτσι είχε το intro, αφού η ιστορία αφορά ένα DJ/παραγωγό που τα παραπάνω τα έχει κάτι σαν Ευαγγέλιο.
Roni Iron God Is A DJ
Τον Παναγιώτη ή αλλιώς τον Roni Iron τον είχα γνωρίσει παλιότερα με αφορμή το τότε κομμάτι του «De Grecia». Ήταν ένας από αυτούς τους τύπους που δε σου κάνει η φάτσα του, αλλά σου κάνουν όλα τα υπόλοιπα που κουβαλάει και πιο πολύ η δίψα για το κάτι διαφορετικό.
Το να μεγαλώνεις στην άλλοτε Πρωτεύουσα της Ελλάδας, το ένδοξο Ναύπλιο, εγώ το βρίσκω επιβλητικό και πολύ μα πολύ inspiring! Αυτή η φλόγα της επανάστασης, της δημοκρατίας και των αξιών λες και πέρασε με scanner ολικής στον Roni Iron που αν μη τι άλλο μεγάλωσε δύσκολα, αλλά δεν μάσησε καθόλου, με πνεύμα νικητή και πίστη προς το ταλέντο του προχώρησε απέναντι στο κατεστημένο με μουσική house / deep / tech, προσκομίζοντας της τον Ελληνικό στίχο.
Είναι «μάγκας» με τα όλα του διότι δεν κώλωσε να «τσαλακώσει» την κατεύθυνση της όποιας καριέρας μπρος το δίλημμα του χρησιμοποιώ την Καραμπέτη να απαγγέλλει Καβάφη στο κομμάτι μου…
Είναι άξιος διότι είναι ο μόνος που έμπλεξε στα χνάρια της house ωδής την Χαρούλα Αλεξίου, την απίστευτη Ευανθία Ρεμπούτσικα, τον αξέχαστο Παύλο Σιδηρόπουλο, τον Χαρούλη ή τις Τρύπες. Και ξεχώρισε και ενέπνευσε προχωρώντας πάνω σε ένα δρόμο που χάραξε με γνώμονα την ουσιαστική ποιότητα που τον διακρίνει, απέναντι στο «εμπορικό» μονοπάτι που παράλληλα ακολουθεί για να επιβιώσει στον δύσκολο χάρτη της καταξίωσης.
Τις προάλλες στα νυχτερινά track listening έπεσα πάνω στο νέο του remix για το «παλιό μου παλτό»… Ένα από τα καλύτερα κομμάτια του Χρήστου Δάντη.
Πάτησα το play και χαμογελώντας το απόλαυσα… Ο Roni Iron είχε φτάσει στην «κορυφή του Δάντη»!