Υπάρχει απάντηση στην ερώτηση που ταλανίζει DJs, παραγωγούς, promoters και κοινό τα τελευταία δύο χρόνια ;
Γράφει ο Χρήστος Αναγνωστόπουλος:
Πρόκειται για θέμα που έχει απασχολήσει μεγάλο μέρος του κοινού της ηλεκτρονικής μουσικής, χωρίζοντάς μας σε EDM-λάτρεις και EDM-μάχους. Πρόκειται για ένα μουσικό είδος ανάμεσα στο progressive και το electro. Πρόκειται για το είδος μουσικής με το μεγαλύτερο hype τα τελευταία χρόνια στην παγκόσμια μουσική βιομηχανία. Πρόκειται για το είδος που ξεκίνησε χορός εκατομμυρίων στο όνομά του και γέμισε με υπέρογκα ποσά τις τσέπες των λεγόμενων “Superstar DJs”. Πρόκειται για την μουσική που γιγάντωσε ή ξεκίνησε κάποια από τα γνωστότερα φεστιβάλ του πλανήτη με χιλιάδες επισκέπτες και υψηλές τιμές εισιτηρίων.
Ωστόσο, μήπως ήρθε η ώρα αυτό το μουσικό trend να παραχωρήσει την θέση του ;
Παρακάτω θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε κάποιους από τους βασικούς λόγους που ίσως οδηγούν στην αποκαθήλωση της EDM.
- Αποδεικνύεται μέρα με την μέρα ότι ο ήχος δεν μπορεί να εξελιχθεί και να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό. Κάτι διαφορετικό που θα αποτελέσει και την ένεση αναζωογόνησης που χρειάζεται το συγκεκριμένο είδος μουσικής. Το σύνηθες μοτίβο παραγωγής των κομματιών, δηλ. build up to drop έχει χιλιοπαιχτεί και έχει κουράσει το κοινό.
- Οι “Superstar DJs” της σκηνής παραδέχονται ότι η EDM φθίνει. Άλλοι ευθέως, όπως ο Diplo (“It’s a sinking ship. It’s a really lame culture. I’m sad that I’m part of it, but I play the game”) και ο Deadmau5 (“It’s not gonna be me saying, “OK, EDM’s done,” and the whole thing falls apart, but I think it’ll eventually f*** itself so hard”), ενώ άλλοι έμμεσα, όπως ο Steve Aoki που προτιμά την παραγωγή άλλων ειδών ηλεκτρονικής μουσικής στον ελεύθερο του χρόνο.
- Air DJing. Πολλές φορές έχουμε ακούσει για πασίγνωστους DJs της EDM σκηνής (βλ. Hardwell, David Guetta, Krewella) οι οποίοι “έτυχε” να παίζουν με απενεργοποιημένα CDJs ή χωρίς ακουστικά ή να κάνουν βόλτες στη σκηνή, να πετούν τούρτες στο κοινό (βλ. Steve Aoki) και να επιστρέφουν εγκαίρως για την επόμενη αλλαγή τους.
- Είναι ένα είδος μόδας. Εκτός από τα εκατομμύρια που κερδίζουν οι διάφοροι promoters, διοργανωτές και DJs, η EDM έχει αποφέρει έσοδα και σε άλλους κλάδους, όπως αυτός του ρουχισμού. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από την μουσική στο παιχνίδι μπαίνει και η μόδα με αποτέλεσμα η όποια “κουλτούρα” έχει δημιουργηθεί γύρω από την EDM να εξαρτάται άμεσα από τα σχέδια και τις ορέξεις των διάφορων σχεδιαστών και όχι μόνο από τους μουσικούς αυτούς καθ’ αυτούς.
- Είναι δυσεύρετα νέα ταλέντα με νέες ιδέες στην παραγωγή κομματιών. Από την στιγμή που η EDM βασίζεται στο ίδιο μοτίβο (όπως αναφέρθηκε προηγουμένως) είναι φυσικό να μην υπάρχουν καινοτόμες ιδέες. Σε αυτό μπορεί να προστεθεί και το ghostwriting/ghostproducing, δηλ. η “κλοπή” ιδεών αγνώστων παραγωγών από μέρους γνωστών DJs και εταιριών –με ή χωρίς την θέληση των πρώτων, με αποτέλεσμα την μη προβολή νέων παραγωγών.
- Τα μεγάλα φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής αλλάζουν πολιτική. Τον τελευταίο χρόνο παρατηρείται μία αλλαγή στην επιλογή των DJs. Φαίνεται να κερδίζουν περισσότερους πόντους εκπρόσωποι των house και techno όπως οι Carl Cox, Solomun, Maceo Plex, Paul Kalkbrenner, Edu Imbernon κλπ, ενώ οι πολυδιαφημιζόμενοι Martin Garrix, Hardwell, Steve Aoki κλπ έχουμε μείνει στάσιμοι. Αυτό αφενός συμβαίνει λόγω της όποιας “διαχρονικότητας” μπορεί να δοθεί στην house και την techno και αφετέρου λόγω του όλο και πιο μειωμένου ενδιαφέροντος του κοινού προς την EDM σκηνή.
Bonus ερώτηση: Μήπως η επιλογή των καλλιτεχνών από τους υπεύθυνους της Tomorrowland φέτος μας δείχνει ότι όντως τα πράγματα αλλάζουν ;