Η διαφορά της “άποψης” με τη “γνώμη” είναι πως άποψη μπορεί να έχει ο καθένας για το καθετί, ενώ η γνώμη απαιτεί γνώση. Τί γίνεται όμως όταν κάποιος θεωρεί την άποψη του γνώμη;
Αυτό το φαινόμενο είναι γνωστό και ως “Ημιμάθεια”.
Ημιμάθεια είναι η μερική και όχι ολική γνώση που έχει κάποιος για ένα θέμα, πράγμα το οποίο έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία λανθασμένων απόψεων. Στην εποχή που ο καθένας μπορεί να ανεβάσει ένα βίντεο στο YouTube λέγοντας την αποψή του για κάποιο θέμα και να επιρρεάσει κάποια άτομα είναι εύκολο να ευδοκημίσει το φαινόμενο αυτό. Έτσι, καταλαβαίνουμε γιατί είναι τόσο διαδεδομένο στο χώρο της μουσικής, όταν ο κάθε Dj/παραγωγός έχει περάσει αμέτρητες ώρες βλέποντας tutorials και ακούγοντας/διαβάζοντας τις απόψεις άλλων.
Πώς να αποφύγεις την άθελη ένταξη σου στην ομάδα των ημιμαθών ανθρώπων; Πολύ απλά, να είσαι ανοιχτός σε κάθε άποψη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να την αμφισβητείς. Η αμφισβήτηση, όταν χρησιμοποιείται σοφά, είναι πολύ χρήσιμη καθώς σε οθεί να ψάξεις τα πράγματα για να μάθεις αν ισχύουν ή όχι κι εκεί είναι που λαμβάνεις τη πραγματική γνώση. Κράτα ότι δουλεύει καλύτερα για εσένα χωρίς όμως να κλέινεις τα αυτιά σου στις απόψεις των άλλων, από το κάθετι έχεις κάτι να κερδίσεις. Η ζωή είναι ένας συνεχόμενος “αγώνας” γνώσης και εμπειριών, κανείς δεν γίνεται να ξέρει τα πάντα. Όσοι ισχυρίζονται πως ξέρουν τα πάντα και δεν αναπτύσουν τις γνώσεις τους επειδή το πιστεύουν αυτό, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μένουν στάσιμοι σε αυτόν τον “αγώνα”.
Τέλος, κλείνω το άρθρο με μία φράση του Πλάτωνα: «Γνώμην δύνανται να έχουν άπαντες. Γνώσιν διά να έχουν γνώμην έχουν;».