Ένας από τους πιο ολοκληρωμένους καλλιτέχνες της Ηλεκτρονικής Dance Μουσικής. Γεννημένος το 1971 στην Ανατολική Γερμανία, έχει συνδέσει το όνομά του με μερικά από τα μεγαλύτερα anthems της σκηνής. Από το remix στο “Love Stimulation” του Humate μέχρι το “Let Go” και το “For An Angel”, ο Matthias Paul ή όπως είναι γνωστός σε όλους μας Paul Van Dyk αποτελεί σίγουρα ένα από τα πρότυπα των ανθρώπων που ασχολούνται με την Hλεκτονική Μουσική.
Όταν τον συνάντησα backstage στο Cavo Paradiso, είδα έναν άνθρωπο πολύ προσγειωμένο, συνειδητοποιημένο και με πολύ ολοκληρωμένες απόψεις για όλα όσα συζητήσαμε τόσο on όσο και off the record. Πάμε να δούμε τι ειπώθηκε στην 10λεπτη συνέντευξη που παραχρώρησε για το Godisadj.gr στις 15 Ioυλίου, μισή ώρα πριν το set του στο Cavo Paradiso.
D : Καλησπέρα Paul και καλώς ήρθες στην Ελλάδα! Είναι πολύ ιδιαίτερη χαρά να σε έχουμε στη Μύκονο. Σε μισή ώρα παίζεις εδώ, στο Cavo Paradiso. Πώς είναι για εσένα να βρίσκεσαι στη χώρα μας και πώς νιώθεις όταν παίζεις στο Cavo;
P : Kαλησπέρα ! Νομίζω ότι είναι η 4η φορά που παίζω εδώ (μπορεί και παραπάνω) και κάθε φορά είναι μία αξέχαστη εμπειρία για εμένα. Πρόκειται για έναν πανέμορφο χώρο και ένα πολύ “ζεστό” κοινό. Η Ελλάδα είναι μία εξαιρετικά όμορφη χώρα και έχω βρεθεί εδώ πολλές φορές και πάντα περνάω πολύ όμορφα.
D : Είσαι ένας από τους πιο δημοφιλείς καλλιτέχνες της Ηλεκτρονικής Μουσικής. Τι είναι η Ηλεκτρονική Μουσική για εσένα;
P : Αρχικά είμαι μουσικός. Αυτό είναι το πάθος μου, να παίζω μουσική και η Ηλεκτρονική Μουσική αποτελεί το αγαπημένο μου είδος. Αυτό νομίζω τα συνοψίζει όλα.
D: Κατά τη διάρκεια των dj set σου χρησιμοποιείς τον εξοπλισμό σου (Keyboards, Drum Machines κτλ.) και προσθέτεις μουσικά και ρυθμικά στοιχεία στα κομμάτια που παίζεις. Όταν το κάνεις αυτό, προετοιμάζεις κάποια πράγματα στο studio ή πριν από τα set σου, ή απλά χρησιμοποιείς τη φαντασία σου και προσθέτεις στοιχεία ανάλογα με το feeling που προκύπτει εκείνη τη στιγμή;
P : Γενικά έχω πολύ ξεκάθαρη ιδέα του τι θέλω να περάσω με αυτή την πρόσθεση στοιχείων. Από εκεί και πέρα όλα βασίζονται στη διάδραση με το κοινό. Είμαι πάντα πολύ καλά προετοιμασμένος, ξέρω ακριβώς πού είναι στημένο το κάθε κομμάτι του εξοπλισμού μου, αλλά κάθε φορά το τελικό σύνολο είναι διαφορετικό από τις προηγούμενες.
D : Από το ξεκίνημα της καριέρας σου μέχρι σήμερα, έχεις δημιουργήσει τεράστια κομμάτια, ύμνους και έχεις κερδίσει αρκετά βραβεία. Πόσο δύσκολο είναι για εσένα να παραμένεις σταθερός, συγκεντρωμένος στην τέχνη σου και σε αυτό που θέλεις να μοιραστείς με τον κόσμο και ταυτόχρονα να παραμένεις στην κορυφή παρά τη συνεχόμενα μεταβαλλόμενη “μόδα” στη σκηνή;
P : Το θέμα είναι ότι ποτέ μέχρι τώρα η δημιουργικότητά μου δεν έχει κινηθεί υπό πίεση. Η ζωή στο σύνολό της αποτελεί τη μεγαλύτερή μου έμπνευση και με έναν μαγικό τρόπο η έμπνευση αυτή καταλήγει πάντα να εκφράζεται μέσα από τη μουσική που δημιουργώ. Δεν κοιτάω δεξιά κι αριστερά, δεν κινούμαι με βάση το τι είναι μόδα ανά περίοδο και τι όχι και με απασχολεί μόνο το να κάνω μουσική. Και εάν το δούμε αυτό από την οπτική γωνία ενός ανθρώπου που αγαπάει την Ηλεκτρονική Μουσική και αγαπάει την ουσία της φιλοσοφίας που αυτή έχει στο βάθος της, είναι απογοητευτικό να βλέπεις projects που ακολουθούν τη λογική του marketing (“pure marketing projects”) να κάνουν επιτυχία, ενώ παραμερίζονται άτομα με καλλιτεχνική ουσία και πλήρη αντίληψη και αγάπη για την κουλτούρα και το ουσιαστικό νόημα της Ηλεκτρονικής Μουσικής. Αυτό σε κάνει να προβληματίζεσαι. Αλλά υποθέτω, όταν μία σκηνή γιγαντώνεται, είναι αναμενόμενο να εμπλέκονται και πολλά διαφορετικά στοιχεία που δεν είναι και τόσο συναπτά με αυτήν.
D : Κάθε καλλιτέχνης εμπνέεται είτε από άλλους καλλιτέχνες είτε από άλλους ανθρώπους γενικότερα είτε από καταστάσεις. Ποια ήταν η πρώτη σπίθα έμπνευσης για εσένα και ποια είναι η κύρια πηγή της έμπνευσής σου σε δημιουργικό επίπεδο;
P : Όταν ήμουν παιδί άκουγα κυριολεκτικά κάθε μέρα ραδιόφωνο. Έτσι ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά με την “early House” μουσική. Όταν το τείχος του Βερολίνου έπεσε, άρχισα να πηγαίνω σε όλα τα clubs και εκεί ήταν που “μολύνθηκα” για πρώτη φορά με το “μικρόβιο” της Ηλεκτρονικής Μουσικής. Αυτή η μουσική είναι τόσο συναρπαστική, τόσο διεγερτική, τόσο απίστευτη. Έτσι, άρχισα να φτιάχνω mixtapes για εμένα και τους φίλους μου. Κάποια στιγμή ένας φίλος μου έδωσε σε κάποιον ένα mixtape μου και από χέρι σε χέρι έφτασα να κλείσω το πρώτο μου shοw! Κατά τη διάρκεια αυτού του show, όταν η μουσική ήταν δυνατά και ένιωθα όλη την ενέργεια, όλα τα μπάσα και το feeling που δημιουργούσα, συνειδητοποίησα ότι αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου! Σήμερα, η κύρια πηγή της έμπνευσής μου είναι, όπως είπα και πριν, η ζωή η ίδια. Κάθε τι που βλέπω, που ακούω, που βιώνω γενικότερα καταλήγει να αποτυπώνεται στη μουσική μου.
D : Το νέο σου άλμπουμ, “Politics of Dancing 3”, κυκλοφόρησε τον Μάιο που μας πέρασε. Ακούγοντάς το, όπως και τα προηγούμενα δύο, αυτό που αντιλαμβάνομαι σε προσωπικό επίπεδο είναι ότι αυτό το άλμπουμ δεν έχει να κάνει μόνο με τη μουσική. Θα ήθελες να μας πεις λίγα πράγματα για το concept πίσω από το “Politics of Dancing”;
P : Κοίτα, το βασικό στοιχείο είναι ότι ο τίτλος αυτού του άλμπουμ αντανακλά το νόημα που έχει για εμένα η Ηλεκτρονική Μουσική. Δηλαδή το ότι φέρνει πιο κοντά τους ανθρώπους. Ανεξαρτήτως θρησκείας, εθνικότητας, πολιτικών αντιλήψεων, η μουσική ενώνει τους ανθρώπους και ο κάθε ένας μας ξεχωριστά διοχετεύει αυτή την ενέργεια που εισπράττει και στην καθημερινή του ζωή. Αυτό είναι κάτι το οποίο σε τελική ανάλυση μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους και αποτελεί την προσωπική μου θέση για τη φιλοσοφία της Dance Μουσικής. Σε αυτό το άλμπουμ έφυγα από την λογική ενός remix/dj complilation, και για να είμαι σίγουρος ότι θα υπάρχουν μόνο καινούριες δουλειές μέσα σε αυτό, μπήκα στο στούντιο με τους καλλιτέχνες και δημιουργήσαμε μαζί καινούρια κομμάτια. Θεωρώ ότι αυτό το collaboration artist άλμπουμ αποτελεί κάτι σαν μία ηχητική “βιβλιοθήκη” με ιδέες για το πώς θα μπορούσε να ακούγεται στις μέρες μας η Ηλεκτρονική Μουσική αλλά και το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί.
D : Πέρυσι το καλοκαίρι είχα την ευκαιρία να σε ακούσω στο Loca Beach Bar, στο Διακοπτό. Για εμένα ήταν εμπειρία ζωής, γιατί ήταν ίσως η πρώτη φορά που άκουσα ένα dj set της παλιάς σχολής (από το 122 στα 140 bpm και διάρκειας 7 ωρών). Σήμερα, τα dj set, τόσο στα μεγάλα φεστιβάλ όσο και στα κλαμπ, διαρκούν από 1 έως 3 ώρες. Ποια είναι η άποψή σου για αυτό;
Ρ : Όσον αφορά τα μεγάλα φεστιβάλ, όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, αποτελούν κάτι σαν μουσικά συνέδρια. Συγκεντρώνονται πολλοί καλλιτέχνες από διαφορετικές κατηγορίες της Dance σκηνής στον ίδιο χώρο και ο καθένας παρουσιάζει τη δική του μουσική. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι τα άτομα που παραβρίσκονται ως κοινό σε αυτές τις διοργανώσεις είναι διαφορετικών μουσικών γούστων, θεωρώ ότι τα σετ διάρκειας 1 ώρας είναι φυσιολογικά ώστε να περάσουν όλοι καλά και να ακουστούν εξίσου πολλά διαφορετικά είδη. Σχετικά με τα clubs , η γνώμη μου είναι ότι τα sets θα πρέπει να διαρκούν από 2 ώρες minimum μέχρι 6-7.
D : Τα τελευταία χρόνια, η Ηλεκτρονική Dance Μουσική έχει αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα. Φεστιβάλ με τεράστια απήχηση διοργανώνονται ανά τον κόσμο και όλο και περισσότεροι άνθρωποι ασχολούνται με αυτήν τη σκηνή και σε επίπεδο ακρόασης αλλά και σε δημιουργικό επίπεδο. Ποια είναι η συμβουλή σου για τους ανθρώπους που έχουν ξεκινήσει πρόσφατα ή ξεκινάνε τώρα να ασχολούνται με την παραγωγή και το djing;
P : Πιστεύω ότι το πιο συχνό φαινόμενο που παρατηρείται είναι ότι πολλά άτομα αντιγράφουν κάτι το οποίο υπάρχει ήδη. Είναι σαν να έχει κανείς πολλά αντίγραφα ενός project που έκανε κάποια στιγμή επιτυχία. Σε αυτό έχει συμβάλει πολύ η χρήση των ψηφιακών synthesizers και η χρήση των ίδιων προκατασκευασμένων preset. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Nexus 2. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα άτομο που γράφει EDM, κέρδισε Grammy και δήλωσε ότι : “ Ισως δεν έπρεπε να πάρω εγώ αυτό το βραβείο, αλλά ο προγραμματιστής του synth, γιατί όλα τα στοιχεία του κομματιού είναι παρμένα από εκεί”. Αυτό που έχω να προτείνω είναι τα άτομα που ξεκινάνε τώρα να βρουν ακριβώς τι είναι αυτό το οποίο θέλουν να κάνουν, πού θέλουν να φτάσουν με αυτήν τη μουσική, και να αναπτύξουν τις προσωπικές τους σκέψεις και τα συναισθήματα γύρω από αυτό. Το να πάρεις ιδέες, να εμπνευστείς από κάποιον άλλο είναι απολύτως θεμιτό. Αλλά από εκεί και πέρα προχώρησέ το. Βάλε το προσωπικό σου στοιχείο και μην αντιγράφεις κάτι που υπάρχει ήδη. Με αυτόν τον τρόπο, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα γίνεις διάσημος για ένα διάστημα 6 μηνών και μετά το άστρο σου θα σβήσει. Eάν αυτό επιθυμείς, τότε οκ. Αλλά αν θες να έχεις μια μακρυχρόνια πορεία στην καριέρα σου, πρέπει πρώτα να βρεις ο ίδιος κάτι το οποίο θα σε κάνει να νιώθεις δημιουργικός και μετά να το παρουσιάσεις στον κόσμο.
Κάπως έτσι ολοκληρώνεται η συνέντευξη που είχαμε με τον Paul Van Dyk.
Ευχαριστώ προσωπικά τον Paul για τον χρόνο που μας διέθεσε, την διεύθυνση του Cavo Paradiso για τη φιλοξενία στα backstage, τον συνεργάτη μου Anton F. για την βοήθεια του κατά την διάρκεια της συνέντευξης, καθώς και τους RunWay που μας έφεραν σε επαφή με τον Paul.