Προσοχή! Το παρακάτω άρθρο αποτελεί προϊόν μυθοπλασίας και ουδεμία σχέση έχει με πραγματικά πρόσωπα ή καταστάσεις. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπο, δισκογραφική εταιρία κτλ. είναι εντελώς συμπτωματική.

Producer

Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα υπάρχει ένας εύλογος αριθμός μουσικών παραγωγών. Άλλοι δουλεύουν σε επαγγελματικό επίπεδο, άλλοι σε ερασιτεχνικό. Oι περισσότεροι εξ αυτών, έστω και ενδόμυχα, ονειρεύονται να κυκλοφορήσουν κομμάτι τους σε μία δισκογραφική εταιρία του εξωτερικού και να δουν το όνομά τους να φιγουράρει ανάμεσα σε καταξιωμένους παραγωγούς στα top 100 με τις κυκλοφορίες κάποιου γνωστού ηλεκτρονικού δισκοπωλείου. Εντούτοις, δεν είναι και πολύ μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που εν τέλει κατορθώνει να πετύχει κάτι τέτοιο. Και φυσικά αναφέρομαι για κυκλοφορία σε σοβαρό label και όχι σε κάποιο που υπάρχει απλά για να υπάρχει.

Και κάπου εδώ ανοίγει ένα τεράστιο θέμα. Γιατί οι Έλληνες παραγωγοί δεν χαίρουν μεγάλης απήχησης στις δισκογραφικές εταιρίες του εξωτερικού ; Και επιπλέον, γιατί οι εγχώριες δισκογραφικές εταιρίες δεν επενδύουν στην ανάδειξη νέων παραγωγών;

”Τα κυκλώματα ! Πώς να ξεχωρίσω εγώ που έχω ταλέντο όταν μου έρχεται ο κάθε άμπαλος και πληρώνει για να κυκλοφορήσει ή έχει μέσο και τον προωθεί; ” θα πουν πολλοί. Και εν μέρει έχουν δίκιο. Τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων είναι γνωστή η εύνοια που έχει δοθεί σε καλλιτέχνες που δεν έκαναν και κάτι τόσο ιδιαίτερο δημιουργικά ώστε να τους αξίζει μία προβολή παραπάνω. Αλλά είναι τα κυκλώματα το μοναδικό μας πρόβλημα;

under the table

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, η παραπάνω τοποθέτηση αποτελεί πιο πολύ “καραμέλα” και μία εύκολη λύση παρά την πηγή του προβλήματος. Κυρίως όταν μιλάμε για τις δισκογραφικές εκτός συνόρων. Γιατί έχουν υπάρξει Έλληνες δημιουργοί που έχουν χαράξει πολύ σημαντική πορεία στην δισκογραφία. Hi Profile, Chris Voro, Vangelis Kostoxenakis, Saccao, Detlef, Fat BeggarsElias Tzikas, Michalis Safras, αποτελούν μερικά μόνο από τα ονόματα που έχουν σταθερή πορεία σε labels του εξωτερικού. Όλοι αυτοί είχαν κάποιο connection με το εξωτερικό ή μήπως υπήρχαν άλλοι λόγοι που ξεχώρισαν και κατάφεραν να κυκλοφορήσουν;

Στα μάτια μου πιο πιθανό μοιάζει το δεύτερο. Ξεχώρισαν γιατί δούλεψαν τον ήχο τους, τον εξέλιξαν και του έδωσαν ένα προσωπικό στοιχείο. Δεν χρησιμοποίησαν έτοιμα presets, δεν περιορίστηκαν στο να χρησιμοποιήσουν έτοιμα loops από γνωστή βιβλιοθήκη (γκου χου γκου χου Veng… γκου χου) για να χτίσουν τα κομμάτια τους και ακόμα και να το έκαναν τα προσάρμοσαν στο δικό τους στυλ, στην δική τους προσέγγιση. Κάτι δηλαδή που ελάχιστοι μπαίνουν στην διαδικασία να καταπιαστούν. Καμία σοβαρή δισκογραφική δεν θέλει να κυκλοφορήσει την παραγωγή ενός άσημου καλλιτέχνη που μοιάζει με κάποιον ήδη επιτυχημένο. Ένα προϊόν το οποίο αποφέρει κέρδος από κάποιον καταξιωμένο της είναι απλά αδιάφορο. Δεν της δίνει το κίνητρο του να το εμπορευθεί. Αντιθέτως θα εκτιμήσει πολύ πιο εύκολα μία παραγωγή που θα είναι μεν στα πλαίσια της αισθητικής που πλασάρει αλλά έχει δε και κάτι ιδιαίτερο.

vk loops

Ένα ακόμα ειδοποιές στοιχείο σχετίζεται με το τελικό ηχητικό αποτέλεσμα. Στο εξωτερικό, τόσο στην underground όσο και στην πιο commercial Dance μουσική βιομηχανία δίνεται μεγάλη βάση στην δουλειά που έχει γίνει σε επίπεδο παραγωγής. Από την επιλογή των ήχων μέχρι την μίξη και το mastering. Πολλά κομμάτια που δεν είχαν κάτι ξεχωριστό μουσικά κυκλοφόρησαν λόγω της σωστής ηχητικής τους συμπεριφοράς. Και αυτό είναι κάτι που ελάχιστοι παραγωγοί δίνουν βάση στην χώρα μας. Και όχι, η έλλειψη badget για την αγορά analog μηχανημάτων δεν είναι ο μόνος λόγος. Πιο πολύ κοιτάμε το τελικό αποτέλεσμα να θυμίζει κάποια μεγάλη επιτυχία ως προς την σύνθεση, το arrangement, τα synths και τα drums που έχουν χρησιμοποιηθεί παρά να έχει χαρακτήρα το περιεχόμενο της δουλειάς μας.

Επιπλέον, με τους ρυθμούς που κινείται η μουσική αγορά, καμία δισκογραφική δεν περιορίζεται μόνο στην ποιότητα. Αναζητεί και την ποσότητα. Όπως όλες οι εταιρίες, έτσι και τα μεγάλα labels λειτουργούν με βάση ένα πλάνο με releases, gigs, promos κτλ. ανά μέρα, μήνα, χρόνο. Μπορεί κάποιος να δίνει τα παραπάνω απαιτούμενα (ή έστω τα περισσότερα από αυτά) σε έναν σταθερό ρυθμό και μία σταθερή ποιότητα; Τότε για ποιο λόγο να απαξιωθεί ; Το ένα release σε μία δισκογραφική από μόνο του δεν λέει τίποτα. Θέλει έναν εύλογο αριθμό από παραγωγές σε πολλά labels για να σε προσέξουν τα A & R ‘s έξω. Εάν κάποιος ξεκινήσει από μία ”μεσαίας” κατηγορίας δισκογραφική και έχει μία συνεχή πρόοδο σε αυτό που κάνει (σε όλα τα επίπεδα), μου μοιάζει πολύ πιθανό το να πετύχει κυκλοφορίες σε top labels.

Ερχόμενοι στις δισκογραφικές εταιρίες της Ελλάδας, εκεί το πράγμα γίνεται χειρότερο. Γιατί εκεί ισχύει η λογική του κυκλώματος (σε ελληνικό και ξένο ρεπερτόριο) σε τεράστιο βαθμό, ειδικά στις μέρες μας. Δέχομαι πως ο χώρος των ελληνικών (σε αισθητική και στίχο) μουσικών κατηγοριών είναι πιο κλειστός και από την Λέσχη Bilderberg. Δέχομαι πως πολλοί παραγωγοί (και όχι μόνο) έκαναν καριέρα στην πλάτη άλλων. Θα ήμουν κοντόφθαλμος αν δεν το έκανα. Έτσι καταλήγουμε να βλέπουμε συνέχεια τους ίδιους και τους ίδιους και μία φορά στο τόσο προστίθενται και ένας δύο ”φρέσκοι” στον χώρο Επιπροσθέτως, η κρίση που διανύουμε δεν είναι μόνο οικονομική. Είναι και πολιτισμική. Ελάχιστα πράγματα που δεν ακολουθούν το εκάστοτε ρεύμα καταφέρνουν να γίνουν αποδεκτά από το κοινό. Κυρίως όταν μιλάμε για ξένη μουσική. Τι παίζει στο top 10 των ξένων ραδιοφώνων; Η καλύτερη ντόπια απομίμησή του κερδίζει κυκλοφορία από εγχώρια δισκογραφική εταιρία. Αυτά αφορούν κυρίως την πιο mainstream σκηνή. Όσον αφορά την underground, ισχύει μεν το ίδιο αλλά σε μικρότερη κλίμακα, διότι αφενός υπάρχει έλλειψη αξιόλογων παραγωγών και αφετέρου οι περισσότεροι καλοί παραγωγοί κυνηγάνε να κυκλοφορήσουν έξω.

producer-in-a-studio

Η πολιτισμική αυτή κρίση όμως δεν αφορά μόνο τους ακροατές. Όταν ένας ντόπιος producer βρίσκει τον τρόπο να κάνει το κάτι παραπάνω είτε μέσα είτε έξω από την χώρα, βγαίνουμε όλοι οι ”επιστήμονες” να τον κράξουμε. Και δώσε οι αναλύσεις. Και πάρε οι συγκρίσεις. Και δημόσιες τοποθετήσεις στα social media με υπονοούμενα και επιχειρηματολογία σε συνδυασμό επίκλησης στην αυθεντία, επίκλησης στο ήθος του δέκτη και επίκλησης στο συναίσθημα. Και από κάτω σχολιάζουν οι υπόλοιποι ”διανοούμενοι”. Και σε περίπτωση που κάποιος τολμήσει να αντιτεθεί σε όλο αυτό το σύνολο από αρνητικά σχόλια ξεκινάει νέος κύκλος αίματος.

Συμπερασματικά, δεν είναι τα κυκλώματα η πηγή του προβλήματος. Ή μάλλον δεν είναι η μοναδική πηγή. Το πρόβλημα έγκειται για μένα κυρίως σε επίπεδο προσωπικότητας. Αν την δημιουργικότητα και τον χρόνο που σπαταλάμε στο να πούμε κάτι ευφάνταστο για να υπονομεύσουμε την κυκλοφορία του άλλου την αναλώναμε στο studio, θα θέταμε αυτομάτως τις βάσεις για να προσέξει εμάς η δισκογραφική που στοχεύουμε στο μέλλον. Δημιουργικοί είμαστε όλοι εν δυνάμει. Καλλιτέχνης είναι εκείνος που το ταλέντο του συνοδεύεται από προσωπικότητα !

Σχόλια

σχόλια

About The Author

Avatar

Γνωστός ως Dimi Badger , A & R της 1db Records και μέλος των Medusa ... Τί εννοείτε δεν τον ξέρετε; Κάνει πολλά και τα κάνει όλα εξίσου χάλια. Ηχολήπτης, dj , παραγωγός και τώρα την έχει δει και αρθρογράφος. Σκορπιός με ωροσκόπο Σκορπιό (φυλάχτε τις κόρες σας) και μονίμως έτοιμος να ευτελήσει το οποιοδήποτε σοβαρό θέμα πέσει στο τραπέζι.

Related Posts